اخبار شرکت چگونه داخل کابل فیبر نوری را بشناسید؟

هسته فیبرهای نوری می تواند پلاستیکی باشد (برای فواصل بسیار کوتاه استفاده می شود)، اما بیشتر آنها از شیشه ساخته شده اند.و کابل‌های نوری شیشه‌ای از سیلیس ساخته شده‌اند که به شکل خالص، تلفات بسیار کمی در ناحیه مادون قرمز طیف نوری دارد.کابل فیبر نوری که برای مسافت های طولانی تر، شبکه های داده با کارایی بسیار بالا و ارتباطات راه دور طراحی شده است، از نور برای انتقال اطلاعات استفاده می کند در حالی که سیم مسی از برق استفاده می کند.
ساخت و ساز داخلی
کابل فیبر نوری از هسته، روکش، پوشش، فیبرهای تقویت کننده و روکش کابل تشکیل شده است که هسته و روکش آن دو عنصر اصلی هستند.هسته ناحیه انتقال نور فیبر است.روکش لایه ای است که به طور کامل هسته را احاطه کرده است.اطراف روکش معمولاً یک لایه دیگر است که پوشش نامیده می شود.

اصل کار
اصل انتقال نور در یک فیبر نوری به عنوان بازتاب داخلی کل شناخته می شود، که بیان می کند زمانی که زاویه تابش از یک مقدار بحرانی فراتر رود، نور نمی تواند از شیشه خارج شود.بر اساس این اصل، نور می تواند به راحتی در خط فیبر نوری حرکت کند.هنگامی که این اصل در ساخت رشته فیبر نوری اعمال می شود، امکان انتقال اطلاعات به کابل فیبر نوری به شکل پالس های نور وجود دارد.هسته باید یک ماده بسیار شفاف و خالص برای نور یا در بیشتر موارد نزدیک به نور مادون قرمز (850 نانومتر، 1300 نانومتر و 1500 نانومتر) باشد.به همین دلیل شیشه و پلاستیک مواد اصلی فیبرهای نوری هستند.

انواع کابل فیبر نوری بر اساس کاربرد

ما در گذشته در مورد انواع کابل فیبر نوری از منظر حالت یا مواد فیبر نوری صحبت کرده ایم.امروز ما نگاهی اجمالی به انواع کابل های فیبر نوری از منظر کاربرد آنها خواهیم داشت.با توجه به مکان هایی که کابل های نوری در آن مستقر می شوند، می توان آنها را به کابل های فیبر نوری داخلی و کابل های فیبر نوری در فضای باز تقسیم کرد.

کابل های فیبر نوری داخلی

برای کابل های فیبر نوری که برای محیط های داخلی طراحی شده اند، عموماً همه کاره، راحت و نسبتا ارزان هستند.یافتن این کابل ها در ساختمان ها، ادارات و خانه ها رایج است.اگرچه کابل‌های فیبر نوری داخلی در مقایسه با کابل‌های فیبر نوری در فضای باز، دما و استرس مکانیکی کمتری را تجربه می‌کنند، ویژگی کلیدی کابل‌های داخلی مقاومت در برابر آتش است.

کابل های فیبر نوری فضای باز

انواع مختلفی از کابل‌های فیبر نوری برای کاربردهای بیرونی وجود دارد، مانند کابل‌های فیبر زیرزمینی، کابل‌های فیبر مدفون مستقیم و کابل‌های فیبر هوایی، که هر کدام تفاوت‌هایی در طراحی و ویژگی‌های خود دارند.

کابل های فیبر زیرزمینی

کابل‌های فیبر زیرزمینی عموماً در داخل مجرای کشیده می‌شوند که معمولاً در عمق ۱ تا ۲ متری زیرزمین دفن می‌شود تا احتمال کنده شدن آن کاهش یابد.روان کننده ها در طراحی کابل در فضای باز اضافه می شوند تا اصطکاک در کشش بالا را کاهش دهند.

کابل های فیبر مدفون مستقیم

کابل های مدفون مستقیم مانند کابل های زیرزمینی در زیر زمین مدفون می شوند، اما بدون مجرا.بنابراین، این کابل ها باید بتوانند گرد و غبار، فشار یا جویدن جوندگان را تحمل کنند.در مقایسه با کابل های زیرزمینی با مجرا، کابل های مدفون مستقیم محکم تر هستند.

کابل های فیبر هوایی

کابل های هوایی از تیرها یا دکل ها قرار می گیرند یا بر روی ساختمان ها نصب می شوند.محیط استقرار کابل های هوایی را در برابر آسیب یا سرقت مصنوعی محافظت می کند، اما خطر تخریب توسط عناصر طبیعی مانند طوفان، باد و یخ را افزایش می دهد.

کابل های فیبر زیردریایی/زیرآبی

همانطور که از نام آن پیداست، کابل‌های زیردریایی یا زیر آب باید در اثر محیط‌های بیرونی خاصی که قرار می‌گیرند، از محافظت در برابر آب و رطوبت برخوردار باشند.با در نظر گرفتن این فاکتور، اکثر کابل های زیر آب در حال حاضر با ژل یا پودر جاذب یا نوار ساخته می شوند، که به طور کلی برای لوله های شل یا کابل های نواری اعمال می شود.

اگرچه کابل‌های داخلی و کابل‌های فیبر نوری فضای باز تفاوت‌های زیادی دارند، امروزه برخی از کابل‌ها برای کاربردهای داخلی و خارجی قابل استفاده هستند که برای برآورده کردن محیط سخت‌گیرانه در فضای باز طراحی شده‌اند، اما الزامات درجه شعله را نیز برآورده می‌کنند.